Celem artykułu jest wskazanie czynników wpływających na opłacalność produkcji pszczelarskiej w Polsce. Wykorzystano dane GUS, Polskiego Związku Pszczelarskiego oraz literaturę przedmiotu. Przeprowadzono także osiem wywiadów bezpośrednich z pszczelarzami. Obliczenia wykonano dla czterech typów pasiek różniących się skalą produkcji i sposobem gospodarowania. Dla wskazanych typów pasiek obliczono wysokość nadwyżki bezpośredniej dla dwóch sposobów sprzedaży miodu (do punktu skupu i sprzedaż bezpośrednia). Najwyższe wyniki uzyskano w przypadku pasieki wędrownej. Wartość nadwyżki bezpośredniej na pień pszczeli wyniosła w przypadku sprzedaży bezpośredniej 1160 zł, a skupu 450 zł. W przypadku prowadzenia gospodarki stacjonarnej wysokość nadwyżki bezpośredniej była od 2 do kilkunastu razy niższa niż w przypadku pasieki wędrownej. Podobne różnice odnotowano także, szacując wartość dochodu rolniczego netto. Do czynników warunkujących opłacalność produkcji pszczelarskiej w Polsce można zaliczyć: skalę produkcji, rodzaj prowadzonej gospodarki w pasiece (stacjonarna czy wędrowna), kanały dystrybucji miodów oraz renomę pszczelarza.