Celem artykułu jest ocena stopnia zagrożenia obszarów wiejskich krajów UE zjawiskiem ekskluzji społecznej. Analizie poddano zmienne opisujące poziom ubóstwa, bezrobocia oraz wykształcenia mieszkańców wsi. W celu kwantyfikacji badanego zjawiska wykorzystano miernik syntetyczny pozwalający wskazać obszary wiejskie krajów UE o najwyższym stopniu zagrożenia. Podjęto próbę określania specyfiki obszarów wiejskich krajów „starej” i „nowej” UE w kontekście zróżnicowania przyjętych w badaniu czynników ekskluzji. Uzyskane wyniki sugerują, że w przypadku badanego zjawiska nie występuje klasyczny podział na problem krajów UE-15 i UE-CEE, jednak dokonana ocena różnic w rozkładzie poszczególnych czynników ekskluzji w obu grupach referencyjnych wskazała, że kraje Europy Środkowej i Wschodniej, przy stosunkowo korzystnej strukturze wykształcenia mieszkańców wsi, są nadal w dużo większym stopniu zagrożone ryzykiem ubóstwa.