Files
Abstract
Celem pracy jest określenie wpływu postępu odmianowego i zmian technologii produkcji na poziom plonowania odmian pszenicy ozimej i żyta ozimego w doświadczeniach odmianowych. Analizą objęto lata 2006-2016. Wykorzystano wyniki badań porejestrowych koordynowanych przez COBORU. Stwierdzono, że plonowanie odmian pszenicy ozimej w doświadczeniach wzrosło w badanym okresie o 12,5 oraz 13,8 dt/ha, odpowiednio przy niższym i wyższym poziomie intensywności produkcji. Udział postępu biologicznego w tym wzroście wynosił 60 i 38%. Roczny przyrost plonów w wyniku postępu biologicznego wyniósł 0,92 i 0,58%. Dla żyta wzrost plonowania wynosił 7,4 i 8,5 dt/ha, a udział postępu biologicznego w tym wzroście wynosił 41 i 32%. Średnioroczny przyrost plonów wynikający z samego postępu biologicznego wynosił 0,50 i 0,38%. Wyższe efekty wprowadzania postępu biologicznego zaobserwowano dla niższego poziomu agrotechniki. Postęp biologiczny w produkcji zbóż wciąż odgrywa znaczącą rolę we wzroście plonowania. Dla pszenicy ozimej i żyta było to od 30 do 60%. Kolejnym ważnym czynnikiem jest stosowanie poprawnej agrotechniki. W warunkach wysokointensywnej produkcji maleje znaczenie wprowadzania nowych odmian. Prace badawcze w zakresie hodowli roślin powinny być silniej ukierunkowane na równoczesne uzyskiwanie odporności odmian na stresy biotyczne i abiotyczne.