Celem artykułu jest diagnoza i ocena sytuacji dochodów sadownictwa europejskiego. W Europie środkowej i wschodniej od połowy XIX do XX wieku sady jabłoniowe, gruszowe i wiśniowe zakładane były na wzór sadów towarowych w krajach wysoko rozwiniętych. Źródłem oceny sytuacji ekonomicznej gospodarstw rolnych, w tym gospodarstw z uprawami trwałymi (sadowniczymi) w krajach UE jest monitoring FADN. W klasyfikacji FADN uprawy sadownicze stanowią drzewa owocowe i krzewy jagodowe. Zostały one zaklasyfikowane do upraw trwałych wraz gajami oliwnymi i pozostałymi uprawami trwałymi, na które składają się uprawy wieloletnie pod osłonami, szkółki (łącznie ze szkółkami winorośli) i inne uprawy wieloletnie. Diagnozie dotyczącej upraw sadowniczych poddano dane liczbowe pochodzące z baz danych FAO, Eurostatu i GUS. Od lat 90. XX wieku w europejskim sadownictwie zmniejszyła się powierzchni upraw, a szczególności w Niemczech oraz we Francji – w przypadku np. jabłoni, a równocześnie nastąpił wzrost powierzchni sadów jabłoniowych w Polsce. Dochody w gospodarstwach sadowniczych są niestabilne. Najwyższe dochody w gospodarstwach sadowniczych odnotowano w Belgii (46,8 tys. euro), Holandii (34,2 tys. euro) oraz Austrii (25,3 tys. euro). Równocześnie sadownictwo Wielkiej Brytanii przeżywało zapaść, ponosząc straty określane na 13-14 tys. euro rocznie.