Celem badań było określenie zróżnicowania struktury zasiewów w województwach oraz jej potencjalnego wpływu na środowisko przyrodnicze. Różnorodność struktury zasiewów oceniono, wykorzystując indeks Shannona-Wienera (H). Za pomocą wskaźnika równocenności Pielou (J) przeanalizowano równomierność udziału powierzchni uprawy poszczególnych gatunków w strukturze zasiewów. Analiza wykazała, że najmniej zróżnicowana i równomierna struktura zasiewów wystąpiła w trzech województwach: opolskim, dolnośląskim i podlaskim. Natomiast najwyższe wartości ocenianych wskaźników odnotowano w województwach świętokrzyskim, lubuskim, warmińsko-mazurskim i lubelskim. Analiza skupień pozwoliła na wydzielenie trzech jednorodnych grup województw. W skupieniu I znalazły się województwa opolskie, dolnośląskie i podlaskie, które charakteryzują się najmniej korzystną ze środowiskowego punktu widzenia strukturą zasiewów. W skupieniu II ulokowała się największa liczba województw charakteryzujących się pośrednimi wartościami ocenianych wskaźników. Natomiast w skupieniu III znalazły się województwa lubelskie, świętokrzyskie, warmińsko- mazurskie, wielkopolskie i lubuskie, cechujące się najwyższymi wartościami ocenianych parametrów.