Celem artykułu jest rozpoznanie determinant bierności zawodowej emerytów mieszkających na obszarach wiejskich makroregionu Polski Wschodniej. Zastosowano metody przeglądu literatury tematu, analizy dokumentów oraz sondażu, z użyciem techniki ankiety, przeprowadzonej wśród 403 emerytów pobierających świadczenia emerytalne w wieku 60-69 lat (kobiety) i 65-69 lat (mężczyźni). Około 60% emerytów mieszkających na wsi pobierało jedynie świadczenie emerytalne i nie było zainteresowanych podejmowaniem pracy. Wśród emerytów mieszkających na wsi, w porównaniu do tych mieszkających w miastach, relatywnie większe bariery podejmowania pracy to: brak odpowiednich ofert pracy, zbyt wysokie wymagania pracodawców, zbyt niskie oferowane wynagrodzenie, problemy zdrowotne oraz niższy poziom wykształcenia. Stwierdzono występowanie istotnych statystycznie różnic odnośnie determinant bierności zawodowej wśród emerytów mieszkających na wsi i w miastach. Analiza barier pozostawania emerytów na rynku pracy wskazuje na potrzebę systemowego wsparcia w obszarze promowania zatrudnienia, np. przez wsparcie finansowe dla firm rekrutujących, ale i działań aktywizujących samych seniorów. Wysoki odsetek wśród badanych, którzy mają niesprecyzowane plany po zaprzestaniu aktywności zawodowej, może świadczyć o tym, że ludzie ci mogliby być bardziej optymalnie „zagospodarowani” na rynku pracy. Właściwe adresowanie działań wspierających możliwości wykorzystania potencjału osób starszych wymaga systematycznej diagnozy zasobów i potrzeb oraz monitorowania sytuacji w kontekście obiektywnej i subiektywnej oceny jakości życia.